สวัสดีครับ มาพบกับตอนที่ 2 ต่อจากเมื่อวานนะครับ สำหรับวันนี้ผมจะพูดถึงว่า ผมเริ่มเขียนโปรแกรมได้ยังไง ?
เรื่องราวมันเป็นมาอย่างนี้ครับ ช่วงที่ผมกำลังเรียนอยู่ ปี 2 มีโปรเจคอยู่ตัวหนึ่ง ที่อาจารย์ให้ผมจับคู่กันกับเพื่อนใครก็ได้ ทำโปรเจคขึ้นมาตัวหนึ่ง โดยมีข้อแม้ว่า จะต้องเป็นเว็บไซต์ ในเว็บไซต์นั้นจะต้องมีการเก็บข้อมูลไว้ในนั้นด้วย แล้วอาจารย์ก็เดินออกจากห้องเรียนไป ในสมองผมคิดอย่างแรกคือ "เราจะจับคู่กับใครหวา ! " ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องโปรเจคที่อาจารย์พูดเลย ผมคิดถึงแค่ว่า เพื่อนที่จะมาร่วมงานกับเราจะเป็นใคร ตอนนั้นผมได้เพื่อนอีกคน มาจับคู่กับผม ทำโปรเจคกัน แล้วส่วนที่ผมคิดต่อไปคือ เราจะทำโปรเจคอะไรกันดี เพื่อนก็เสนอมาหลายต่อหลายโปรเจคมาก แต่ส่วนที่ผมคิดต่อไปคือ แล้วเราจะต่อยอดได้ยังไง แน่นอนครับว่าผมคิดไปไกลถึง โปรเจคจบ ทั้งๆ ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไร

และแล้วผมก็เปิดไปเจอเว็บ ๆ หนึ่งที่คนเข้าดูเป็นจำนวนมาก นั้นคือเว็บไซต์ "ดูหนังออนไลน์" แล้วผมก็คุยกับเพื่อนอีกคนว่าจะทำเว็บไซต์ออนไลน์ พอส่งอาจารย์เสร็จแล้วเราจะพัฒนาต่อกัน นั้นคือความคิดผมสมัยยังเด็ก ๆ ยังไม่เจอกับโลกข้างนอก ... แล้วอาทิตย์ต่อมาพวกผมก็เริ่มทำกัน และแล้วก็มาเจอปัญหาใหญ่ที่ผมมองข้ามไปนั้นก็คือ "การเขียนโค้ด" ใช่แล้วครับตอนนั้นผมยังไม่รู้เรื่องการเขียนโค้ดเท่าไร ไม่รู้อะไรเลย รู้แค่ เบื่องต้นของการเขียนโปรแแกรม โดยใช้เครื่องมือในโปรแกรมนั้นช่วยพัฒนา ..... แน่นอนครับว่ามันง่ายมากๆ แล้วผมก็อาศัยการสังเกตจาก วีดีโอ youtube บ้าง ศึกษาข้อมูลผ่านเน็ตบ้าง ถามอาจารย์บ้าง ดีนะที่อาจารย์เคยสอนผมในช่วงที่ผมเรียนมัธยมปลายอยู่ ผมกับเพื่อนจึงทำสำเร็จ แต่ก็ยากมาก สำหรับผมกับเพื่อนที่ทำโปรเจคในตอนนั้น ทั้งๆ ที่ ไม่ได้เขียนโค้ดอะไรมากมาย

ต่อมาผมกับเพื่อนก็ส่งงานให้อาจารย์ตรงตามกำหนด แล้วผมก็มองหน้าอาจารย์ผู้สอนพร้อมทั้งรายงาน แนะนำ เสนอ อาจารย์ว่าเว็บไซต์นี้มันมีดีตรงไหน ทำงานยังไง อาจารย์ก็ถาม ๆ กับผมและเพื่อนหลายคำถาม มาก แต่พวกผมก็ตอบได้ทุกคำถาม แต่มีคำถามหนึ่ง ที่อาจารย์ถามมาว่า "แล้วเธอจะเอาไปพัฒนาต่อหรือป่าว ?" ผมกับเพื่อนตอบทันทีว่า "ใช่ครับ พวกผมจะเอาไปพัฒนาต่อแน่นอน" อาจารย์ยิ้มแล้วค่อยๆพูดเบา ๆ ว่า "สงสัยพวกเธอคงต้องรื้อระบบใหม่ทั้งหมด แต่ยังไงก็สู้ ๆ ถ้าจะทำต่อ แต่คงทำเป็นโปรเจคจบไม่ได้หรอกนะ" พวกผมจะงง แล้วถามกลับไปว่า "ทำไมละครับ ทำไมถึงทำเป็นโปรเจคจบไม่ได้" อาจารย์ยิ้มแล้วบอกว่า "มีคนทำแล้ว แต่ถ้าพวกเธอจะทำคงต้องทำให้ดีกว่ารุ่นพี่เธอนะ"

โดยประโยคทั้งหมดที่อาจารย์พูดออกมา จึงทำให้พวกผมท้อมาก และไม่อยากทำโปรเจคหัวข้อนี้ ...

ใช่แล้วครับเรื่องที่ผมพูดมาข้างต้นเป็นเรื่องราวที่ผมกับเพื่อน ช่วยกันทำโปรเจค หัวข้อ ดูหนังออนไลน์ ในตอนนั้นผมยังเด็กมาก ยังเขียนโปรแกรมไม่เท่าไร แต่โปรเจคนี้ก็ถูกผมเอาจริงมาเสนอกับอาจารย์ที่ปรึกษาอีกครั้งในตอนปี 4 เป็นโปรเจคจบ แต่ก็ไม่ผ่าน เพราะอาจารย์ที่ปรึกษาไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับโปรเจคนี้ เพราะมันมีจุด บกพร่องหลายจุด เดี่ยวจะเป็นประเด็นทำให้ขึ้นสอบโปรแกรมได้ยาก อาจารย์จึงเปลี่ยนหัวข้อใหม่ให้ผม เป็น ระบบบริหารจัดการสมัครงานออนไลน์ ของสำนักงานจัดหางานบุรีรัมย์ จะเป็นยังไงต่อนั้น โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

สำหรับวันนี้ ผมก็เล่าถึงเรื่องราวตอนผมยังหัดเริ่มเขียนโปรแกรมใหม่ ๆ นะครับ ก็เขียนมั่วๆ ไป ฮาๆๆๆ ขอฝากสุดท้ายนี้นะครับ สำหรับ น้องๆ หรือ เพื่อนๆ ที่กำลังทำโปรเจคจบกัน อย่าไปท้อแท้อะไรมากมายครับ กับปัญหาที่เจอ สู้ต่อไปครับ ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก ถ้าพึงใครไม่ได้ ให้พึ่ง สมองตัวเองครับ แล้วขยันดูทุกอย่างที่เกี่ยวข้อง สังเกตทุกอย่าง เจาะมันให้ลึกๆ ไม่ต้องจำมาก แต่ขอแค่เข้าใจกับมันก็เพียงพอ ขอบคุณและสวัสดีครับ ....